Het einde van het begin

4 juni 2016 - Firenze, Italië

Poeh, het is al weer even geleden dat ik een blog schreef! Heel veel gebeurd, heel veel beleefd en ik zal het proberen de hoogtepunten eruit te pakken. Na opa's overlijden brak de maand april aan waarin alle laatste dingen voor de vakken moesten worden afgerond. Veel toetsen, essays en beeldende opdrachten had ik voor de boeg en samen met alle andere studenten zat ik vaak tot 11 uur s'avonds op school te werken. Dat was heftig, maar ook heel fijn want de groep werd er hechter door en als je dan even een minuutje vrij kon nemen gingen we naar een aperitivo of een opening van een galerij. Twee weken voor het einde van het semester gingen we met alle studenten op een uitje naar Giogalto (zoek maar eens op op Google Maps, het bestaat niet), een heel klein gehuchtje twee uur onder Florence. Het was prachtig: een groot dal omringd met bergen en midden in dat dal een gehuchtje op een kleine heuvel. In de jaren 70' hadden de ouders van onze directrice dit gehucht voor 1 euro opgekocht: het waren ruïnes zonder daken maar langzaam aan hadden ze de huizen één voor één opgeknapt. Nu was het een paradijsje: overal waar je keek een prachtig uitzicht en de huisjes waren ingericht als typische Italiaanse boerderijtjes. Er waren ook veel leraren meegekomen en die gaven in de ochtend ieder een kookdemonstratie. Zo maakten we verse pesto, zelfgemaakte pasta, tiramisu en nog véél meer. Het kwam er op neer dat we om drie uur een diner met wel 13 gangen kregen waarbij je na de 6e gang al had dat 'je echt niet meer kon'. Het was een geweldige dag en ik besefte dat ik de Amerikanen ook wel ging missen als ze straks weer terug zouden gaat naar de U.S. Eind april had ik alle deadlines en toetsen. Alles ging goed en ik haalde alles met een gemiddelde van een A. (Dat is, in Nederland tussen de 8 en de 10). Best trots dus, want het was geen easy semester. In het begin zei ik dat ik vond dat het Amerikaanse schoolsysteem veel makkelijker was dan in Nederland maar dat was niet helemaal waar. Het is zo dat Amerikanen niet de basis meekrijgen die wij in Europa hebben: ons dagelijkse leven speelt zich af in een cultuur die al eeuwenlang bestaat en daar krijgen we veel van mee. De Amerikanen missen die vanzelfsprekendheid en daarom moesten we bij veel vakken eerst de basis leren. Het is moeilijk uit te leggen, maar snap je wat ik bedoel? Maar daarnaast: omdat het semester maar vier maanden is is het allemaal heel erg opeen gepropt. Bij mijn Italiaanse les had ik op een gegeven moment één keer in de twee weken een toets waar je echt hard voor moest leren. En waar wij in Nederland zeuren over één essay, is het hier heel normaal om vier essays in vier maanden te schrijven.

Op de laatste woensdagavond van het semester was er de studentshow. Elke student had zijn werk opgehangen en de fashionstudenten deden een modeshow. Ook ik toonde mijn werk, ik had een hoekje weten te bemachtigen waar ik al mijn 'Johanna Maria' werk tentoon stelde. Ik had alles net op tijd afgekregen en showde mijn Geometrische Pop-Up boeken en de Rorschach serie. Kijk voor foto's maar even op https://www.facebook.com/johannamariaverhaagen/?ref=aymt_homepage_panel :) 

En na die heerlijke avond was het semester alweer afgelopen. Veel Amerikanen namen dezelfde avond of de vroege morgen daarop het vliegtuig weer terug en ook ik nam het vliegtuig vanuit Florence. Mijn moeder was namelijk 50 geworden en daarom gingen we met de familie naar Sicilië. Het vliegtuig kwam (zoals te verwachten in Italië...) twee uur te laat en het was erg interessant om al die opgewonden en boze Italianen te horen klagen. Want dat gaat aardig nu: ik kan nu Italiaanse gesprekken afluisteren en (bijna) alles begrijpen. Maar eenmaal aangekomen in Palermo begon één van de meest fijne weken uit mijn leven. Het was zo ontzettend fijn om met mijn geweldige familie samen te zijn en dingen te beleven! We maakten een lusje langs Palermo, Via Romana del Casale, Avola, Syracuse, en een dorpje bij Catania in de buurt waarvan ik de naam niet meer weet. Dat was het paradijs op aarde, vonden we allemaal. Het was een huis op een heuvel met uitzicht op de Etna, 8 hectare land vol sinaasappelbomen (met rijpe sinaasappels!) , olijfbomen en ander fruit en een zwembad. Ik heb wat foto's bijgevoegd voor een beeld ervan.

Na deze week gingen de anderen weer terug naar Nederland en ik weer terug naar Sicilie. Ik had besloten om tot midden juni te blijven omdat ik het erg naar mijn zin heb in Firenze en ook omdat ik nog twee projecten voor Amsterdam moest doen hier. Je kan je bedenken dat toen ik terug kwam en alle Amerikanen opeens ook verdwenen waren de stad wel een beetje leeg was. Het was voor het eerst een beetje eenzaam op dat moment maar gelukkig moest ik heel hard aan de bak voor het project. Daar over in mijn volgende bericht meer :) Molte amore, Joanne

Foto’s

2 Reacties

  1. Oma de Jonge:
    4 juni 2016
    Het was weer een feestje om je blog te lezen. Ik zag een foutje, je schreef dat je terug ging naar Sicilië maar dat zal wel Florence moeten zijn. Ben tevreden over je boekbinderij? ik hoop de resultaten gauw te zien. Maandag vertrek ik voor 10 dagen naar de Baltische Staten en daarna gaan we er samen op uit daar kijk ik naar uit. Ik ga nu nog naar je foto's zoeken. Veel liefs van oma de Jonge xxxxx
  2. Marieke Verhaagen:
    5 juni 2016
    Lieve Joanne,
    Dat klinkt heerlijk intens en mooi
    lijkt me fantastisch om mee te kunnen maken en jammer dat het voorbij gaat, ook met al die bijzondere contacten en momenten die je meegemaakt hebt.
    dat neem je je verdere leven wel mee omdat het onvergetelijk is. Bart en Jacobi allebei vertelden mij afgelopen vrijdag tijdens de bruiloft van rosa-marijn, hoe fijn ze het vinden dat je ook weer naar huis komt ;)
    Je wordt met open armen ontvangen
    geniet nog even, zoen Marieke