He is not dead, he is just away

You cannot say, you must not say,

That he is dead, he is just away!

With a cheery smile, and a wave of the hand

He has wandered into an unknown land.

And left us dreaming how very fair

It needs must be, since he lingers there.

So think of him faring on, as dear

In the love of There as the love of Here.

Think of him still as the same, and say

He is not dead, he is just away.

Op dinsdag 22 maart - dezelfde dag als de aanslagen in Brussel - kreeg ik te horen dat mijn opa een hartinfarct had gehad en in coma was geraakt. Omdat er nog een kans was dat ik contact met hem kon maken voordat ze de stekker eruit zouden trekken reisde ik dezelfde avond nog naar Rome om daar de volgende ochtend het vliegtuig naar Düsseldorf te nemen. Heb je dat ooit wel eens gedaan, voor een noodgeval het vliegtuig nemen? Ik kan het je niet aanraden, het was ronduit Merda. Ten eerste kon de kamer van het hostel in Rome niet op slot en was er iemand de hele nacht aan de deur aan het morrelen. Ten tweede werd ik opgelicht door een busticketverkopen waardoor ik geen geld meer had voor de echte bus (gelukkig deden heel wat één eurocentjes en betraande ogen de buschauffeur smelten en mocht ik toch mee). Ten derde had mijn vliegtuig vertraging waardoor de treinen die ik had uitgezocht allemaal al vertrokken waren. Ten vierde (sorry, dit gaat nog even door...) nam ik vier verkeerde treinen achter elkaar waarvan er eentje de sneltrein naar Berlijn was. Dat was gelukkig het einde van mijn hellenreis want toen was er een hele vriendelijke kaartjesverkoper die mij op de goede trein heeft gezet. Wat was ik toen ontzettend blij dat ik na een 22 uur durende reis in Zutphen aankwam!

Hylke en mijn vader haalde mij op en we reden meteen via oma naar het ziekenhuis in Zwolle. In kamer 47 lag opa, en eigenlijk leek het alsof hij gewoon lag te slapen. Hij had nog veel kleur op zijn gezicht en zijn hele linkerhelft bewoog nog. De zusters vertelden ons dat hij eigenlijk op niks meer had gereageerd maar wij hadden juist erg het gevoel dat hij er nog wel was en alles kon horen. Zeker toen hij mijn hand aaide en naar mij wuifde toen we opstonden om weg te gaan. Later die avond bleek dat hij nog erg helder was: door middel van kneepjes in de hand kon hij vragen beantwoorden.

Voor mij maakte deze twee uur in het ziekenhuis de hele trip meer dan waard. Wanneer heb je nou zo'n mooi afscheid van je opa? Daarnaast was het heel fijn (en stiekem ook een beetje gek) om iedereen weer te zien. Als een geluk bij een ongeluk was dat weekend de Mattheus Passion waar Boris in mee zong en dat was een prachtige manier om alle dingen die de laatste paar dagen waren gebeurd een beetje te verwerken. Op zaterdag 26 maart overleed opa om half zeven s'ochtends, heel vredig in het ziekenhuis in Zwolle naast mijn vader.

Ik besloot dat ik die week erna in Florence wilde doorbrengen om niet teveel te missen en om ook mijn leven daar niet teveel in de war te brengen. De vele vliegreizen die daarop volgden waren jammer maar achteraf was het goed. De crematie (de zaterdag erop) vond plaats in een bos in Zwolle. Iedereen zag er prachtig uit en zoals opa het gewild had: niet te somber maar juist ook wat vrolijke kleurtjes. De mannen uit de familie droegen de kist naar binnen en tijden de dienst vertelden alle kinderen van opa iets over hun vader. Mijn oom las bijvoorbeeld het gedicht hierboven voor en mijn tante vertelde over de vader die opa voor hen was geweest (en nog steeds is!) Mijn vader liet een paar fragmenten zien van een interview dat hij met opa had gedaan anderhalve week voor zijn dood. Prachtig en gek tegelijk, om je opa heel levendig in zijn stoel te zien zitten en dan te bedenken dat het nog maar zo kort geleden was. 

De week erna pakte ik de draad weer op in Florence en probeerde ik mij zoveel mogelijk op het leven hier te richten. Dat lukte aardig, maar toch kon ik mijn tranen niet bedwingen toen ik dit weekend een begrafenisstoet door het centrum van San Gimignano zag lopen. Ach, verwerken kost tijd en is helemaal niet erg, en het is per slot van rekening ook een geweldige opa!