Op naar Florence!

Daar gaan we dan! Na een jaar hard gewerkt te hebben gaat mijn Italiaanse avontuur eindelijk beginnen. En ik heb er ontzettend veel zin in! 

De reis naar Florence ging erg goed. (Zie tekening nummer 1) Oma en ik hadden de auto helemaal volgepropt (de cello en de fiets pasten alle twee!) en hadden veel eten mee om de tocht te overleven. We overnachten in Altsburg, een klein dorpje in Zwitserland en reden de volgende morgen vroeg door richting Milaan, Bologna en als eindbestemming Florence. Het weer was grauw, maar met de ijs wegen van Nederland in ons achterhoofd was dit een ontzettende meevaller.

Chiara (de vriendin van huisbaas Lamberto) deed de deur voor ons open al snel hadden oma en ik alle tassen, planten en de cello op mijn kamer staan. De kamer is groot! Er staat een tweepersoonsbed, een gigantische kast en er is een deur naar het balkon op het zuiden. Niet verkeerd :) 

Die avond werden oma en ik door mijn nieuwe huisgenoten verwezen naar Focco Matto, een hip Italiaans in het centrum van Florence. Oh mijn God wat lekker! Zeker een aanrader voor de mensen die Florence willen bezoeken. Dan moet je trouwens vooral de tiramisu op het einde niet laten liggen, die is goddelijk. Zoals je ziet kwamen oma en ik al snel in de Italiaanse smaak en de volgende morgen hebben we dan ook uitgebreid onderzoek gedaan in de supermarkten. Wat hebben ze hier wel en wat niet? Heel veel soorten pasta (een heel gangpad vol!), veel verschillende kazen, heel veel lekker vlees (mijn vegetarisch-zijn heeft even vakantie) en lekkere olijfolie en balsamico. Ze hebben niet: zuurkool, aardappelpureepoeder uit een zakje en Elstars. Daar kan ik wel een half jaartje zonder ;)

Mijn broer Boris die kwam om half twaalf aan op het station Santa Maria Novella en omdat hij vloeiend Italiaans spreekt bestelde hij heerlijke broodjes en koffie voor ons. Het was erg gezellig met z'n drieën! Die avond konden we ons niks lekkers voorstellen dan weer bij Focco Matto te eten dus deden we dat. Die avond at ik de lekkerste pasta ooit. Mama mia!

Op vrijdag begon om 11 uur de oriëntatie dag van SRISA (Santa Reparata International School of Arts, http://santareparata.org/ ) waar ik meteen al even moest slikken over de hoeveelheid Amerikanen met wie ik dit semester te maken zou krijgen. Het is een Amerikaanse zusterschool en dus komen er ook vooral Amerikanen op af. Hebben jullie ooit de film Meangirls gezien? Nou zo zag precies mijn eerste indruk eruit. 

Deze hele dag kregen we uitleg over het verschil tussen de VS en Italië, de school, de zorg in Italië (wat moet je doen als je een been breekt?), en wanneer je wel of niet een alarmnummer mag bellen (staat je appartement blank en het regent mag het niet, maar staat je appartement blank en het regent niet dan moet je zeker bellen). Op het laatste kwam er ook nog even een Italiaanse politie agent langs om te vertellen over alcoholgebruik. Blijkbaar maken de 2000 Amerikaanse studenten die hier opeens wel mogen drinken het elk jaar best bont en wilde deze agent hen alvast even waarschuwen.

Dat was me dus een dagje wel en ik was ook blij dat toen ik om half zeven thuis kwam oma en Boris heerlijke Pasta Sugo hadden gemaakt: de Italiaanse versie van tomatensaus.

De volgende morgen vertrokken oma en Boris om 7 uur s'ochtends terug naar Nederland. Ontzettend fijn dat ze mee de stad hebben verkent en nu ook weten waar ik uithang. 

Ik ging weer snel terug naar bed en ontwaakte om tien uur alleen en solo in Firenze.